Sabine heeft al een tijdje geleden contact met Roos gehad over Reusje. Nu Reusje enkele weken geleden overleden is heeft ze een paar vragen die haar niet los laten.
Ze hoopt dat Reusje een praatje wil maken met Roos en antwoord geeft op de vraag of ze het fijn gehad heeft bij haar, wat ze van de nieuwe gezinssituatie en partner vindt en hoe ze haar laatste week heeft ervaren.
Roos: “Hallo Sabine,
Allereerst…. wat een lieve en ook een beetje eigenwijze hond was ǀ is Reusje! Reusje heeft het super leuk gehad bij jou/jullie. Wat ze leuk vond is achter de brokjes en snoepjes aan rennen. En jou uitdagen deed ze heel graag.
Wat ik ook van haar kreeg was een kindje met een spijkerbroek en een leuk riempje; zij speelden graag samen. Ik kan niet goed oppakken of het om een meisje of jongen gaat. Het kindje heeft krulhaar en naar mijn gevoel is het een meisje. Over de nieuwe situatie zegt ze niet veel, alleen dat jijzelf en ook je partner eraan moesten wennen. “Want het is nu zo definitief.”
Volgens Reusje had je al een raar gevoel voor je met vakantie ging. De mensen waar Reusje was zijn heel aardig voor haar geweest. Eerst was er niets aan de hand en toen kreeg ze buikpijnen. Hup naar de dokter. “Die dacht eerst aan mijn darmpjes maar het ging niet over. Ik had er wel iets voor gekregen al. Terug naar de dokter, deze voelde iets in mijn buikje. Ze zouden met jou gaan overleggen. Maar het ging allemaal zo snel, er was iets kapot gegaan in mijn buikje. En toen kon de dokter niets meer voor mij doen.”
Ze moesten een beslissing nemen ǀ handelen. Geloof mij, ze hebben echt alles wat ze kónden, gedaan. De mensen waar ze was zijn er ook zo verdrietig over. Oma mist haar erg, ze had bij oma een speciale plek. En oma werd blij van haar. Ze had een blikje voor Reusje met hondensnoepjes. Oma had ook een fijne stoel bij het raam.
Sabine, er is geen sprake van vergif. Hoe het precies is gekomen weet ze niet. Op de vraag of ze veel pijn heeft gehad geeft ze niet echt antwoord. Eerst een beetje en toen niet meer. Ze vertelt dat alles heel snel ging.
Sabine, het stukje hieronder heb ik je verteld, maar het zei je niets vertelde je. Toch schrijf ik het voor je op.
Of je zelf om je medicijnen wilt denken, want je kan ze vergeten als je verdrietig bent of als je het druk hebt.
Je hoeft je zeker niet schuldig te voelen.
Op je vraag of ze weet dat je haar nog gedag hebt gezegd vertelt Reusje dat je voor haar niet weg bent geweest.
Ze heeft het leuk gehad en dat kan je ook aan haar zien.
Comments are closed.