(Lucy wendt elk gesprek over haarzelf handig af, ze wil niet op de voorgrond).
Roos: Lucy vertelt dat ze best nog mee wil doen met alles. Maar dat het soms veel meer moeite kost. Ze weet ook dat zij nummer 1 is en dat altijd zal blijven.
“Weet je dat mijn vrouwtje ook een lievelingspoes heeft? Ja-haaa. Ik wéét dat ze zich druk maakt om mij. Heb soms last van mijn maag en buikje. En heel soms – echt heel soms – gaat het moeilijker met opstaan.”
Roos heeft een vraag aan Rosalie: klopt het dat haar flanken zijn ingevallen? Zo ja, vraag dan of de dokter naar haar niertjes wil kijken. Gewoon voor de zekerheid. Een ook naar haar oortjes graag.
Lucy vertelt dat ze zelf oma is. En een dochter is bij haar gebleven en zij is nét iets anders dan Lucy.
Lucy vraagt aan Roos: “Wil jij vertellen aan mijn vrouwtje dat ik soms moeite heb het te begrijpen. Het duurt soms een beetje langer allemaal. Weet je dat het hier best fijn is? Soms is het vrouwtje moe en komt ze bij me zitten en gaan haar pootjes omhoog. Dat moet dan, dat is beter voor haar pootjes in verband met het lopen. Vrouwtje heeft lopen denken aan aanvullende voedingspillen voor mij.”
Roos: wie is Prulleke bij jullie? Antwoord: dat is een kleine poes (kitten) van Rosalie.
Lucy vertelt dat soms het baasje op visite komt met het kleine baasje. Ik lig graag in het zonnetje. Lucy laat me ook zien hoe ze via de keukendeur de tuin in gaat. En dan naast de keukendeur gaat zitten in de zon. “Vrouwtje heeft best wel ideeën in haar hoofd, maar dat komt eraan. Rustig aan doen!”
Roos: Rosalie, elke keer als ik mijn vragen aan haar stel, begint ze over jou en over andere dingen. Ze vindt zichzelf niet belangrijk, maar jou wel. Of ik wel wil zeggen dat ze het heel erg fijn vindt bij jou, ook al zijn jullie het niet altijd met elkaar eens.
Liefs, Lucy
Naschrift van Roos voor Rosalie: Wat ik heb gevoeld is dat bij het gedeelte van de achterhand het gevoelig is. Naar mijn gevoel is ze bij haar flanken magerder geworden.
Comments are closed.