Dit hadden we niet verwacht…
Zoals elke morgen loop ik gezellig met die Kleine mijn ochtendronde. Dan kom ik meestal vriendjes tegen, maar nu niet. Wel heb ik een mooie steen gevonden en meegenomen. En dan ga ik ‘steen werpen’ in de tuin. Nu dus ook…Ik neem een sprintje met mijn steen door de tuin. Vrouwtje noemt het altijd ‘Rondje 36’. Heeft met hardlopen te maken, want dat heeft die Lange vroeger gedaan.
Maar nu gaat het helemaal gek, mijn pootje zegt ‘Panggg’ en ik kan gelijk niet meer verder lopen. Die Kleine ziet het en Aad ook. Ik word gemasseerd en krijg pijnstillers, die had ik al voor mijn pootje. En ik kan meteen door naar de dokter. Die heeft mijn pootje nagekeken en een foto gemaakt. Daar mochten ze ook bij blijven hoor, gelukkig maar!
Dan vertelt hij wat er met mijn knietje aan de hand is. Ik heb gescheurde kniebandjes. We moeten snel een afspraak maken met een andere dokter van het dierenziekenhuis in Wageningen. Onze dokter vertelt dat ik rust moet houden! Dus niet rennen en niet springen. Aad kijkt mij aan met een blik van ‘Hoe gaan we dát doen?’.
Roos is een beetje stil geworden, ze maakt zich nu al druk en dat komt omdat ik zo raar reageer op prikjes waarvan je gaat slapen. Maar ze moeten nu even nadenken hoe ze mij rustig gaan houden. Als we thuis zijn belt de andere dokter om te zeggen dat ik morgen al kan komen. Die Kleine vertelt me wat ze gaan doen en dat ik dan niet mag eten en ook geen snoepje krijg. Als ik heb geslapen gaat mijn dekbedje op de bank van Karel (de auto). Goed plan, kan ik lekker zacht liggen (val altijd in slaap dan).
Ook de nieuwe dokter was heel aardig en zij vertelde wat ze ging doen. Aad en Roos gingen pas weg toen ik al lag te dromen. Ze mochten naar huis gaan, maar dat kan je vergeten, doen ze toch niet. Ze hebben in de wachtkamer gezeten vlak bij mij. Roos had zelfs aan een hotelletje gedacht voor als het nodig was, want dat is ook een keer gebeurd. Was nu lekker niet nodig, ik mag gewoon mee naar huis.
De dokter vertelde dat mijn knietje weer is gemaakt. Die Kleine en die Lange hebben ook een (lampen)kap mee gekregen. Wat een stom ding. O ja, nog wat moois….omdat ik niet alleen mag zijn en niet mag springen, slapen we in de woonkamer. Ja, allemaal! Roos kwam op het idee. En hup, de matrassen werden naar binnen gebracht, dekbedjes erop en slapen met die handel! En ik er lekker tussenin. Volgens die Kleine wonen we nu op camping Leende.
Aad tilt mij op als ik op mijn eigen stoel wil gaan liggen. Ik heb ze goed getraind die twee;-). Zo leuk, slapen in de woonkamer. Ik ga zo naar buiten om te piemelen en dan ga ik alvast op het matras liggen. Ben wel een beetje moe.
Allemaal een lebber van mij,
Comments are closed.