Ik ben een échte meid. Dol op tasjes! Maar dat pakte nu niet helemaal goed uit. Ik heb Aad zijn fototas gepikt en dat vond hij niet zo leuk. Want er zat iets in wat stuk kon gaan, maar dat wist ik niet…het tasje lag op de stoel!
Roos begrijpt het helemaal. Ze heeft me nu een éigen tasje beloofd! Ik denk dat het een rugzakje wordt of ééntje waar gelijk mijn riem aan kan. Ze heeft er al naar gekeken in onze dierenwinkel in Heeze. Daar kopen we mijn snoepjes altijd. Ik zal die Kleine vragen of ze jullie vertelt hoe die winkel heet waar ze die tasjes hebben.
Want ik heb ze zelf gezien, die Kleine wil een meidenkleur (roze), maar dat is er niet. Wel een tasje in het rood of oranje. Je hebt ze ook met 2 zakjes aan de zijkant en een riempje over je rug, ook leuk!. Maar…Aad zegt dat hij niet voor joker gaat lopen met mij! Tuurlijk wil hij met me wandelen, en ook heel gek doen, maar een hond met een tásje?….écht niet!!!
Roos is nu bezig om die Lange om te praten Ze zegt hem dat ik dan mijn eigen knuffel mee kan nemen en zelf de snoepjes kan dragen. En dan hoeft alleen Henkie en mijn eten nog maar in de tas als we weg gaan!
Even om het hoekje kijken of het is gelukt. Ja hoor, ik krijg mij eigen tasje! Krijg nu alleen geen zakgeld meer! (Dat zeggen ze vaker, maar ik merk er niets van). En nu zijn we samen naar de dierenwinkel geweest. Zelfs Aad is mee geweest om te kijken! Hij heeft naar die Kleine geluisterd en kijkt mij dan aan. ‘Jij bent echt net zo maf als je vrouwtje….een hond met een tasje…het moet niet gekker worden!
Ja, ik krijg mijn tasje, we plakken er in dit stukje vast een voorbeeld bij nu. Ik had beloofd om de naam van die aardige meneer te geven. Zijn naam is Peter en zijn dierenwinkel heeft een beetje vreemde naam voor mij: D’n Bistewinkel in Heeze . Dus als jullie óók een tasje willen, ga dan naar Peter!
Dikke lebber van Katrien!
Comments are closed.