Denk nou maar niet dat alleen poezen beledigd kunnen zijn hoor! Ik ben het ook. Ze hebben echt op mijn staart gestaan hier, die Lange en die Kleine. Ze hebben beloofd dat ik mee mag als ze naar Bobby gaan en wat denk je…? Gaan ze zónder mij! Dat is niet aardig. Heb ik koekjes-tante ook niet gezien. Ik mag niet mee omdat het veel te warm voor mij is. Poeh….!
Ik heb toevallig even heel boos gekeken naar die twee. En alsof het nog niet genoeg is, gaan ze ook nog op mijn buurhondenmeisje Senda passen. En met haar wandelen, óók zonder mij! Die Kleine zegt dat het niet anders kan, omdat ik te druk ben voor Senda. Ik druk?! Ze zijn ook niet goed hoor die twee. Ze zijn ook wel met mij gaan wandelen, maar dat is toch wat anders dan samen met Senda wandelen! We hebben best een lange wandeling gemaakt hoor, helemaal langs de kangoeroes. Ja, die wonen ook bij ons in het dorp!
Maar nu we thuis zijn is er weer van alles waar ik het mijne van moet weten. Roos komt met een kwast en een rolding naar de slaapkamer Ze gaat de deur een kleurtje geven. Voor ik het weet staat ineens mijn huis op zijn kop en loopt die Kleine met dozen te slepen. Kijk, nu wordt het weer leuk! Er worden dozen in onze schuur gezet en ook in de schuur van tante Mien en oom Ruud. Dat vinden ze goed hoor. Maar als er ook nog dozen in de kelder worden gezet roept die Lange ‘Roos, káppen nu! Niet doorgaan. Ga je mand in’.
Hé ..?..die Kleine in mijn mand? Het gaat met die Lange ook niet goed hoor, volgens Roos komt dat door de verflucht. Jammer, geen foto, ze gaat écht in mijn mand staan! En dan brengt die Lange koffie met iets wat heel lekker ruikt. En gelukkig valt er ineens een stukje op de grond, lekker!
Na de koffie komt er een meneer en ze hebben het over ons huis en dat er foto’s worden gemaakt. Foto’s gemaakt? Geen antwoord. Het wordt wel een hele waslijst zo die ik moet onthouden, ik begrijp er niets meer van.
De volgende dag staan we heel vroeg op en mag ik wél mee… We gaan naar Gouda en naar Zevenhuizen en ze maken nog een ommetje langs de Rottemeren. Dat was echt leuk, ik was daar nog nooit geweest. Misschien gaan we daar wel vaker komen je weet het maar nooit met dit duo van mij. Zal ik jullie wat vertellen? Die Lange hoeft over een poosje niet meer te werken en dan gaan we terug naar het water want dat willen ze graag. Maar wanneer dat is weet ik nog niet hoor! Ik vind alles best, zolang die Kleine en die Lange er ook maar zijn. Die Kleine vindt mij een oude tut worden. Oké, ik ben soms eerder moe en ik word ook al grijs en ik slaap soms wat meer. Dat is wel waar. Krijg ik een heleboel knuffels van die Kleine en zegt ze dat ik een lieve oude muts ben en ‘We houden van je meid!’.
Geef een lebber terug en kruip op mijn eigen stoel en ga er uitgebreid lekker in liggen. Dan nog een paar knuffels en ik ga heerlijk dromen. Wel met één oog open want je weet het nooit.
Lebber van deze lieve oude muts.
Comments are closed.