Het was bijna Kerst! ‘Zo Katrientje, de Kerst komt er weer aan’. Kerst?
Aad krijgt de vraag of hij de dozen even wil pakken. Eh ja, maar waar staan die dingen..?.. Volgens die Kleine staan ze in de kelder. Maar volgens de geluiden uit de kelder klopt dat niet. Als die enge trap er niet was kon ik óók meekijken ‘Waar staat die troep dan…!..’ komt er uit de kelder. Oef, het zit niet mee dus.
‘Dan op de zolder mop! En de ballen in de kelder!’ luidt het antwoord.
Die Kleine zegt niets, maar loopt zelf naar beneden en komt met de ballen terug. Ze zet ze zonder tekst neer op de stoel. Van de zolder komen nu twee grote dozen naar beneden. Hé, wordt mijn huis verbouwd? Róósssssssss… er ligt een monster op de grond!
‘Tut, dat is de kerstboom’. Ik snap er niet veel van, de bank gaat van links naar rechts en weer terug en dan staat alles weer gewoon op zijn eigen plekje. Alles voor dat enge monster. En dan krijgt die Lange iets in zijn handen gestopt. ‘Hé, Aad wat is dat, stop jij even dat stekkertje in die doos anders zit ik dadelijk voor Jan-met-de-korte-achternaam ….alles uit elkaar te halen’. Die Kleine is heel rustig (te rustig, geloof mij). Maar ik blijf er met mijn neus bovenop staan, wil er niets van missen!
En dan zie ik ineens een hele mooie stok! ‘Afblijven Tut, áfblijven, dat is niet goed voor je!’. Huh, kleine stokjes die in die grote stok worden gestopt? Ik snap er steeds minder van.
En dan een gil van die Kleine. Ik heb die Lange nog nooit zo hard de keuken in zien komen. ‘Krijg nou toch tandjes, hij verliest zijn naaldjes!’ ’Nou dan plak je ze er toch weer aan’. ‘Ja, of met de nietmachine, tuurlijk!!’. Ik geloof dat ik me er beter niet mee kan bemoeien, het gaat niet helemaal zoals ze willen.
Die twee hebben de boom al heel lang, ik was er toen nog niet. Die Kleine had toen nog een nep-teckel, Sidoontje. Maar wat gebeurt er nu met de boom, hij wordt gewoon in elkaar gezet!
Al met al was het een rare avond met veel hondenkoekjes en stukjes worst, dat dan weer wel. En nu staat dat rare ding weer in mijn huis. Met ballen, lichtjes en oud speelgoed van die Kleine!
Maar ook voor mij is er een verrassing! Wat zie ik nou?! Mijn béér! En die was kapot?!? Aad snapt zeker wel hoe dat nou kan, want hij noemt me een ‘blij ei’.
Dikke doei van mij!
Katrien
Comments are closed.