Roos praat met Charlie en Floki

Jolanda heeft over zowel Charlie als Floki een vraag:

Border Terriër Floki gaat tijdens het uitlaten soms totaal ‘uit zijn stekker’ bij het zien van bepaalde honden. Dat is ontstaan na zijn 1^e levensjaar. Hoe komt dat?

In hoeverre is Laekense herder Charlie ”onzeker” als Floki zo blaft. En waarom is Charlie zo angstig voor geluiden of voorwerpen die snel passeren (kar achter een auto, scootmobiel, bakfiets, iemand met hond naast fiets).

Roos:
“Wat ik van Floki krijg, is dat hij in zijn eerste jaar een keer ‘gesnept’ is door een bepaalde hond. Jolanda liep met de twee honden, er liep een man achter (weet niet of dat Nico was). Het was in een bos, met een kronkelend zandpad. Er was een soort hekje zoals je bij een natuurgebied ook hebt. Vanuit de hond gezien stond er aan de rechterkant een forse boom. Er kwam een hond aan en die wilde met Floki spelen maar daar had Floki even geen zin in. Die hond ‘snepte’ toen naar Floki (dus niet echt bijten maar wat schampen) en vanaf dat moment is het raak bij iedere hond die voldoet aan het profiel van die bewuste hond. Hij begint zich op voorhand dus al te verdedigen. Misschien is het goed om speciaal hiervoor een gedragsdeskundige te consulteren, maar dat is aan jullie.

Charlie: “Ik vind Floki wel leuk, maar hij wil soms de baas zijn.” Charlie is gewoon zacht en heeft soms het idee van ‘Joh, wat een druktemaker’. Waarom hij zo reageert op harde geluiden is omdat zijn oren zo erg gevoelig zijn. Alles wat hij hoort is dubbel en daar bedoel ik mee als iemand in zijn handen klapt dan hoort hij het echt twee keer zo hard. Bij de geluiden op straat ligt het aan de banden (hard of zacht, profiel), daar heeft hij last van. Daar zit gewoon verschil in. Of het bijvoorbeeld heeft geregend, dan is het erger.

Charlie vraagt aan Jolanda: “Wanneer gaan we weer naar de grote tuin? Hij laat Roos een oude waterput zien. Of die er is vraagt Roos.
Hij laat me ook verfblikken zien en een blik met kwasten. En hij vindt het leuk daar. Hij laat ook een soort kast zien met spijkers en daar zegt hij bij “Het moet allemaal nog bij elkaar gezet worden. Is de baas nog mee bezig. Mijn vrouwtje heeft iets met de keuken en slaapkamer. En de baas zegt altijd dat de auto te klein is als we weer naar de grote tuin gaan.”

Floki: Bij Floki is het heel anders. Het is een lekkere eigenwijze mop, hij staat zijn mannetje wel en kan goed met Charlie opschieten. Vindt het wandelen heel leuk. En wat ik verder te zien krijg is de hei en water. Ook krijg ik een doek te zien. Het lijkt op iets van toen hij pup was. Bij Floki loopt veel door elkaar heen. Ik krijg de hei te zien, water en het terras. Struiken, een zandpad met een kronkel, een hekje om in een ander gebied te komen. Hij wil dolgraag met jullie mee als jullie weg gaan. En heeft het over een deken die ook mee moet, het lijkt op een fleecedeken. Dan heeft hij het weer over een stoel. “Mag niet, maar ik doe het wel, als ik de kans krijg.”

En dan vraagt Charlie nog aan mij of ik wil vragen aan jullie waar zijn bal is. Het is een roodachtige bal maar er zitten dingetjes op die bal, dat lijkt op visjes maar dat weet ik niet zeker.

Dan is Floki klaar. “Doei.”

Naschrift Jolanda:

“Al eerder heeft Roos met Charlie gepraat, maar ook deze keer weer zijn we verrast. Erg leuk en wonderlijk tegelijk. Heel veel herkenning!! En wat pakken de hondjes veel op zonder dat wij ons dat bewust zijn!

Ik ben weer begonnen met één van de wandelingen met elke hond apart te maken. Dat kost meer tijd, maar het is zo leuk en dankbaar om te zien dat ze daar allebei echt van genieten, zo verschillend als ze zijn.”