Nu, ik – Basje – moet Roos delen met de buurpoes! Onze buren waren met vakantie en die kleine – Teddy – moest natuurlijk wel eten. Dus Roos elke dag 2x naar poes Teddy toe. Man, komt ze weer terug, ruikt ze helemaal naar die poes. Nu, dat kan ik echt niet hebben hoor. Dus ik laat gelijk merken dat Roos mijn vrouwtje is: kruip op haar schoot, draai me een paar keer in het rond en blijf gewoon liggen. Wat denkt die poes wel niet!
En haar háár ruikt er ook nog eens naar. Alles ruikt naar die Teddy. En nu vertelde ze nog dat tante Ellen ook zo’n kleine poes heeft genomen. Luisterend naar de naam Mousie. Jeetje, die poezen zijn overal…
Roos denkt dat ik een beetje de weg kwijt ben. Want ik wil overdag slapen en in de nacht ben ik wakker. Want dan wil ik naar beneden. En als ik beneden ben, dan wil ik weer naar boven. Maar ja, de ene keer slaap ik beter dan de andere keer. Dat hebben jullie toch ook weleens?
We zijn een vakantie voor een paar dagen aan het uitzoeken, voor volgend jaar. We hadden iets gevonden, maar ze schrok zich rot. Zegt “Nu knul, dat gaan we echt niet doen hoor, we kijken wel weer verder.”
O ja, en dat doet ze zeker! Ik weet niet precies wat het betekent, maar iemand zei tegen haar ‘Ja meid, wat jij in je kop hebt, heb je niet in je kont.’ Ze kan ook niet wachten hè, tot iemand haar komt helpen. Altijd eerst zelf proberen. Zelfs met die grote stoel. En dan noemt ze mij een eigenwijze mop!
En nu moet ik je nog wat vertellen. Ik krijg een eigen kapster, die komt aan huis. Chique toch?! Kijk of die mevrouw het goed vindt dat daar een foto van gemaakt wordt. Voor mij hoeven die foto’s niet, maar Roosje vindt het leuk.
Ik heb wat gekregen, een sjaaltje. Er staat een hele leuke foto van me op Facebook, maar die komt ook in mijn blog te staan. Ik heb voor het eerst slagroom gekregen. En dat is lekker joh! Roos zegt dat ik toch veel meer moet gaan lopen. Maar ja, als ik niet wil, dan doe ik het gewoon niet! Nou ja, wel voor een snoepie dan. Maar ik wil gewoon niet altijd, zeker niet als het regent of er staat wind. Weten jullie dat ik het echt aanvoel als er slecht weer komt? Vooral als het gaat onweren. En weet je, als Roos zo nodig wil gaan wandelen, dan gaat ze maar alleen. Maar gisteren had ze er eigenlijk een beetje genoeg van. Het regende. Toen pakte ze me op, zette me over het hekje heen en zei “Nú, lópen!” om mijn ding te doen. Moet toch niet gekker worden.
Groetjes van MENEERBAS
Comments are closed.